Przekroczenie limitu wymiaru składek ZUS od wynagrodzenia

Przeczytaj także: Oddelegowanie do pracy za granicą a zaliczka na podatek

Art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442 z późn. zm.) mówi bowiem, że roczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w danym roku kalendarzowym nie może być wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy, określonego w ustawie budżetowej, ustawie o prowizorium budżetowym lub ich projektach, jeżeli odpowiednie ustawy nie zostały uchwalone.

Obowiązek monitorowania, czy podstawa wymiaru składek nie została przekroczona, spoczywa przy tym co do zasady na płatniku składek (w postaci np. pracodawcy), który w tym celu wykorzystuje własną dokumentację kadrowo-płacową. Oczywiście sytuacja się zmienia, gdy do opłacania takich składek obowiązany jest więcej niż jeden płatnik. Wtedy to sam zainteresowany (a więc podatnik) winien pilnować, aby nie doszło do przekroczenia granicznej kwoty, a gdy ta nadejdzie, aby od nadwyżki przychodu wskazanych składek już nie naliczać. Powinien on tutaj powiadomić płatników, czy i w jakiej wysokości powinni obliczyć oraz odprowadzić składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za miesiąc, w którym dojdzie do przekroczenia wskazanego limitu.

Płatnik zaś po osiągnięciu przez ubezpieczonego granicznej kwoty wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe powinien zaprzestać ich naliczania oraz przekazywania na właściwe konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do końca roku kalendarzowego. W miesiącu, w którym do takiego przekroczenia doszło wskazane składki opłaca się jedynie od tej części wypłacanego podatnikowi wynagrodzenia, która mieści się w limicie.

Zaprzestanie naliczania składek na ubezpieczenie emerytalne czy rentowe powoduje przy tym z jednej strony wzrost podstawy naliczania składki na ubezpieczenie zdrowotne (jako że tą liczy się od przychodu po tzw. ZUS-ach) jak i wzrost podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Tę ostatnią stanowi bowiem przychód pomniejszony o przysługujące podatnikowi koszty jego uzyskania (określone w sposób zryczałtowany) oraz naliczone przez płatnika składki ZUS.