Amortyzacja tylko używanych środków trwałych i licencji komputerowych

Przeczytaj także: Środki trwałe trzeba używać w firmie aby amortyzacja była kosztem

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Spółka nabyła we wrześniu 2013 r. środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w postaci serwerów, komputerów, skanerów oraz licencji do wykonywania branżowych projektów. 1 stycznia 2014 r. zostali zatrudnieni nowi pracownicy (projektanci) w oparciu o umowy o pracę, którzy z powyższych składników majątku korzystają. Każdy zakupiony środek trwały jak i wartość niematerialna i prawna ma wartość powyżej 3,5 tys. zł. Zostały one przyjęte do ewidencji środków trwałych na podstawie faktur VAT, protokołu zdawczo-odbiorczego i dokumentu OT po dostarczeniu ich do spółki. Wszystkie faktury za dokonane zakupy zostały zapłacone. Do czasu przyjęcia nowych pracowników informatyk spółki konfigurował komputery i oprogramowanie. Zadano pytanie, czy spółka mogła amortyzować powyższe składniki majątku przed zatrudnieniem nowych pracowników, którzy z nich korzystają? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Nmedia - Fotolia.com

Amortyzacja tylko używanych środków trwałych i licencji komputerowych

Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne nie mogą podlegać amortyzacji, jeżeli nie są w firmie wykorzystywane. Jeżeli zatem konieczna jest ich konfiguracja oraz zatrudnienie wykwalifikowanego personelu do ich obsługi, dopiero po tych czynnościach można rozpocząć amortyzację.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku między poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Co do zasady wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe przez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi. Art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.