Ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

Ustawy podatkowe mówią, że amortyzacji podlegają nie tylko środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, ale także przyjęte do używania inwestycje w obcych środka trwałych niezależnie od przewidywanego okresu ich używania. Co ważne, inwestycje takie również są środkami trwałymi. Także ich wartość początkową ustala się w identyczny sposób. Co się natomiast tyczy amortyzacji, tutaj ustawodawca pozwala na stosowanie indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Przepisy podatkowe natomiast nie odnoszą się wprost do kwestii ulepszenia takich inwestycji w obcych środkach trwałych. Z objaśnień wstępnych Klasyfikacji Środków trwałych wynika zaś, że do środków trwałych zalicza się m.in. ulepszenia w obcych środkach trwałych. Ulepszenia (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja, modernizacja) w obcych środkach trwałych klasyfikowane są tutaj w odpowiednich grupowaniach KŚT, w zależności od środka trwałego, którego dotyczą.

Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 02.07.2012 r. nr IPPB3/423-215/12-2/EŻ: „(…) „Inwestycja w obcym środku trwałym”, wyodrębniona w updop w art. 16a ust. 2 pkt 1, jest fikcją prawną, stworzoną przez ustawodawcę dla tych podatników, którzy ponoszą znaczne nakłady finansowe na składniki majątkowe, które nie są ich własnością, mimo że są używane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Rostislav Sedlacek - Fotolia.com

Ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym

Zdaniem fiskusa inwestycja w obcym środku trwałym to u podatnika również środek trwały, w związku z czym może ona podlegać ulepszeniu. Stąd nakłady ponoszone na ten cel winny powiększyć jej wartość początkową.

Dla celów podatkowych za inwestycje w obcym środku trwałym uznać należy ogół kosztów poniesionych (zarachowanych) przez podatnika od dnia rozpoczęcia inwestycji do dnia przyjęcia do używania odnoszących się do niestanowiących jego własności środka trwałego, które zmierzają do ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego (Ożóg I. Inwestycje w obcych środkach trwałych, P. Pod. 1997, nr 7, str. 1). (…)

Nakłady podatnika ustawodawca nazywa środkami trwałymi. W tym miejscu należy ponownie podkreślić, że mimo nazwania nakładów środkami trwałymi, de facto środkiem trwałym nie staje się jakaś rzecz, ale dokonane wydatki.(…)

w przypadku Spółki będzie to suma wydatków poniesionych na elementy uzupełniające wyposażenia serwerowi jak również odrębnie na wyposażenie centrali telefonicznej. Błędne jest stwierdzenie Wnioskodawcy, iż miał prawo do rozpoznania kolejnych ponoszonych nakładów na obcy środek trwały jako odrębnych inwestycji w obcym środku trwałym oraz ustalenie okresu amortyzacji dla tych przyjmowanych do użytkowania inwestycji odrębnie.(….)”

Zdaniem fiskusa inwestycja w obcym środku trwałym to u podatnika również środek trwały, w związku z czym może ona podlegać ulepszeniu. Stąd nakłady ponoszone na ten cel winny powiększyć jej wartość początkową.

Stwierdzenie to wydaje się być prawidłowym, jako że sam ustawodawca nakazuje rozumieć inwestycje w obcym środku trwałym, jako środki trwałe, które jedynie można amortyzować na preferencyjnych zasadach. Stąd też, jeżeli podatnik dokona ulepszenia takiej inwestycji w obcym środku trwałym, poniesione na ten cel wydatki winny zwiększyć jej wartość początkową i od jej nowej wysokości należy naliczać amortyzację poczynając od miesiąca następującego po tym, w którym poniesione nakłady zostały oddane do używania. Oczywiście jak nietrudno się domyślić, działanie takie spowoduje wydłużenie okresy amortyzacji takiego środka trwałego.