Obiad biznesowy pracownika z kontrahentem bez podatku dochodowego

Przeczytaj także: Kiedy karty prepaid na posiłki profilaktyczne zwolnione z PIT?

Przypomnijmy bowiem, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem ze stosunku pracy jest w zasadzie każde świadczenie (nie tylko pieniężne, ale także i rzeczowe), które pracownik otrzymał od swojego pracodawcy w związku z łączącą ich umową o pracę, za wyjątkiem tych, które z podatku zostały wprost zwolnione. Zgodnie z przytoczoną regulacją przychodem pracownika jest także wartość pieniężna nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń otrzymanych od pracodawcy. Do określenia ich wartości należy zaś stosować przepisy art. 11 ust. 2-2b tejże ustawy.

Tym samym w celu określenia, czy należy u pracownika rozpoznać przychód z tytułu spożytego posiłku podczas spotkania biznesowego z kontrahentem, za który zapłacił pracodawca, trzeba wyjaśnić czy dochodzi do nieodpłatnego świadczenia. Próby zdefiniowania tego pojęcia podjął się zaś m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 10.02.2014 r. nr IPTPB1/415-710/13-4/MD.

Organ ten powołał się tutaj na definicję słownikową (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.), zgodnie z którą świadczeniem nieodpłatnym jest „świadczenie niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne”. Jak nietrudno zauważyć, definicja ta niezbyt wiele wnosi do określenia, czy spożyty obiad biznesowy stanowi u pracownika przychód, przy czym opierając się jednie na niej trzeba by się przychylić do stanowiska, że przychód taki powstaje (jako że kosztu posiłku pracownik nie ponosi).

Niemniej w dalszej części rozważań organ podatkowy wskazał, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym można mówić jedynie wówczas, gdy:

• podmiot, na rzecz którego dokonywane jest takie świadczenia odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe,
• korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu,
• korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,
• świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter (a więc nie może wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika); jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny, nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

Na tej podstawie organ doszedł do wniosku, że spożyty przez pracownika posiłek podczas spotkania z kontrahentem stanowi po jego stronie narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu obowiązków służbowych. Nie można w związku z tym uznać, że sfinansowanie takiego posiłku przez pracodawcę (które de facto ma na celu efektywne przeprowadzenie spotkania z kontrahentem) stanowi dla pracownika jakiekolwiek przysporzenie. Stąd też wartość stosownej usługi nie stanowi dla pracownika przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia, które podlegałoby opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Na marginesie dodajmy, że obecnie fiskus dopuszcza zaliczenie wydatku na posiłek spożyty podczas spotkania z kontrahentem w ciężar podatkowych kosztów uzyskania przychodu (szczegóły w artykule: MF: Usługi gastronomiczne w koszty podatkowe firmy). Niemniej w tej materii zaleca się daleko idącą ostrożność.