Środki trwałe gdy ryczałt ewidencjonowany

Przeczytaj także: Ryczałt ewidencjonowany: środki trwałe

Jak bowiem wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani m.in. prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych czy ewidencję wyposażenia.

Informacje, jakie winny znaleźć się w powyższym wykazie, zawiera z kolei § 14 i 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. nr 219, poz. 1836 z późn. zm.). Wykaż ten winien zawierać co najmniej:

1. liczbę porządkową;
2. datę nabycia;
3. datę przyjęcia do używania;
4. określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
5. określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
6. symbol Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów;
7. wartość początkową;
8. stawkę amortyzacyjną;
9. zaktualizowaną wartość początkową;
10. datę likwidacji oraz przyczynę likwidacji albo datę zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Ustawa o ryczałcie ewidencjonowanym nie zawiera przy tym definicji środków trwałych. W tym zakresie należy się odnieść do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wskazują przepisy przytoczonego wyżej rozporządzenia, za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne uważa się składniki majątkowe, o których mowa w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym.

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w wykazie najpóźniej w miesiącu przyjęcia ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia do wykazu uznaje się za ujawnienie środka trwałego (tak samo jak w przypadku płacących podatek od dochodu).

Przypomnijmy w tym miejscu, że środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji (zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) są składniki majątkowe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Co niezwykle ważne, ustawodawca nie pozostawił podatnikom dowolności w podjęciu decyzji, czy chce dany składnik majątku uznać za środek trwały i wprowadzić do wskazanego wyżej wykazu. Jeżeli spełnia on wymienione wyżej kryteria, automatycznie staje się środkiem trwałym, który w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych winien być ujęty (mimo, że podatnik opodatkowany ryczałtem nie ustala kosztów uzyskania przychodów). Jedyny wyjątek dotyczy składników majątku spełniających definicję środka trwałego, których wartość początkowa nie przekracza 3 500 zł. Te bowiem za środki trwałe uznane być nie muszą (z uwagi na niską wartość), niemniej jeżeli ich wartość początkowa przekracza 1 500 zł, winny zostać ujęte w ewidencji wyposażenia.

Warto wiedzieć
Nie podlegają objęciu wykazem środków trwałych budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym (a więc w sposób uproszczony w wysokości 988 zł za m²).