Amortyzacja wynajmowanego lokalu mieszkalnego
2014-05-14 12:43
Przeczytaj także: Budynek wybudowany na cudzym gruncie amortyzujemy liniowo
Po ustaleniu wartości początkowej lokalu jako środka trwałego pozostaje określenie właściwej stawki amortyzacyjnej. Standardowa stawka z wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 1,5% dla lokali mieszkalnych.
Natomiast możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacji dla środka trwałego jakim jest przedmiotowy lokal, przewiduje art. 22j ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Stosownie do treści art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:
1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych
- dla których okres amortyzacji - nie może być krótszy niż 3 lata.
W myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:
1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Ustalenie przez ustawodawcę minimalnego okresu amortyzacji środka trwałego na 10 lat oznacza, że maksymalna wysokość rocznej stawki amortyzacji będzie wynosić 10%. Powyższy zapis należy rozumieć w ten sposób, że indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalane jedynie dla takich środków trwałych, które - w rozumieniu ustawy - są używane, a ponadto nie były wcześniej wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzonej przez podatnika.
W podanej definicji występują dwa istotne sformułowania: pojęcie „przed nabyciem”, które oznacza, iż chodzi o przeniesienie własności oraz udowodnienie „wykorzystania”, bez doprecyzowania przez kogo i na jakie cele dany składnik majątku miał być wykorzystywany. Zgodnie ze słownikową definicją, przez pojęcie używania rozumie się wykorzystywanie, czyli używanie czegoś z korzyścią, pożytkiem (Słownik współczesny języka polskiego pod red. prof. dr hab. Bogusławy Dunaj wyd. Wilga, Warszawa 1996, s. 1296). Używanie środka trwałego musi zatem nastąpić przed jego nabyciem przez podatnika, co oznacza że podatnik może zastosować indywidualną stawkę amortyzacji, jeżeli nabył używany środek trwały, który przed jego nabyciem był wykorzystywany u poprzedniego właściciela (właścicieli) przez wymagany okres 60 miesięcy.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że nabył Pan nowy lokal mieszkalny na własne potrzeby, który następnie przeznaczony został na wynajem.
Nabycie lokalu mieszkalnego wiąże się z przeniesieniem własności, zatem faktyczne nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego miało miejsce w 1999 r. W konsekwencji lokal mieszkalny, nabyty w 1999 r. nie był wcześniej wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy. Nie zostały więc spełnione warunki określone w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że nabył Pan nowy lokal mieszkalny, który nie był wcześniej wykorzystywany co najmniej przez okres 60 miesięcy. Nie zostały więc spełnione warunki określone w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem nieprawidłowo wskazano we wniosku, że na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, w opisanej sytuacji można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla nabytego lokalu mieszkalnego.
Reasumując, do kosztów uzyskania przychodów lokalu mieszkalnego można zaliczyć odpisy amortyzacyjne, których podstawę naliczania będzie stanowiła wartość początkowa wynajmowanego lokalu mieszkalnego ewentualnie powiększona o nakłady na przystosowanie lokalu mieszkalnego do wynajmu - poniesione przed oddaniem lokalu mieszkania (środka trwałego) do używania na cele najmu. Lokalu mieszkalnego nie można uznać za używany środek trwały, wobec czego nie może być amortyzowany z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej 10% rocznie, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.(…)”
Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów
Przeczytaj także:
![Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?]( "Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym? [© EyeMark - Fotolia.com]")
Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?
Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?
oprac. : Ministerstwo Finansów
Przeczytaj także
Skomentuj artykuł Opcja dostępna dla zalogowanych użytkowników - ZALOGUJ SIĘ / ZAREJESTRUJ SIĘ
Komentarze (0)
Freelancer: jak pracuje, ile zarabia, skąd ma zlecenia?
