Trust: optymalizacja podatkowa zamiast spółek zagranicznych

Przeczytaj także: Podatek dochodowy 2014: nowa definicja samochodu osobowego

Od lat dziewięćdziesiątych XX wieku można zauważyć rosnącą tendencję do zamykania przez kolejne kraje drogi do optymalizacji podatkowej związanej z tworzeniem spółek zależnych umiejscowionych w krajach o uprzywilejowanym opodatkowaniu dochodów. Teraz, do grona państw, które wprowadziły już regulacje o opodatkowaniu dochodów osiąganych przez zagraniczne spółki kontrolowane (controlled foreign company, tzw. CFC) chce dołączyć Polska. Ministerstwo Finansów stworzyło projekt przepisów nowelizujących ustawy o podatku PIT i CIT, w ramach których zostaną wprowadzone normy określające opodatkowanie CFC. 14 kwietnia 2014r. projekt zmiany ustawy o CIT, ustawy o PIT oraz innych ustaw, wprowadzający do polskich regulacji podatkowych pojęcie „zagranicznej spółki kontrolowanej” został przekazany Sejmowi.

Jeśli te przepisy wejdą w życie, dobrym rozwiązaniem mogą okazać się trusty oraz fundacje prywatne jako efektywne konstrukcje prawne służące do planowania podatkowego.

Geneza i definicja trustu

Trust to konstrukcja prawna, która rozwinęła się na gruncie anglosaskiego systemu prawnego, tzw. common law. Historia trustu sięga XIV wieku, kiedy brytyjscy właściciele ziemscy zatrudniali tzw. osobę zarządzającą, w celu uniknięcia opodatkowania oraz w ochronie przed prawem pierworództwa obowiązującym na ziemiach angielskich. Później „zarządca” był wykorzystywany do ochrony przed wierzycielami.

Współcześnie trust jest to najprościej rzecz ujmując, taka forma prawna, która pozwala na transfer majątku od trust settlor, czyli założyciela (właściciela majątku) na rzecz powiernika, tzw. trustee, który zgodnie z umową przekazuje zyski z tego majątku na rzecz wskazanych w umowie beneficjentów. Po przekazaniu majątku na rzecz powiernika założyciel traci nad nim kontrolę, co skutkuje brakiem możliwości roszczeń wierzycieli do tego majątku. Trust ma na celu ochronę majątku zarówno pod względem zewnętrznym, np. ryzyko kryzysu gospodarczego, jak i pod względem uniknięcia ustanowienia zabezpieczenia na majątku np. w postępowaniu podatkowym. Ponadto, jest to powszechna forma ustanawiania profitentów z pominięciem postępowania spadkowego zgodnie z jurysdykcją krajową założyciela trustu.

Założycielem trustu może być osoba fizyczna, osoba prawna jak i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej.

Założyciel trustu wyznacza powiernika, który otrzymuje tytuł własności powierzonego majątku. Własność tą powiernik musi wykonywać zgodnie z postanowieniami umowy wyznaczającymi warunki trustu oraz zobowiązania wobec beneficjentów trustu. Niekiedy regulacje dotyczące trustu pozwalają na powołanie protektora, który sprawuje kontrolę nad powiernikiem. Protektor ma zwykle uprawnienia do odwołania powiernika i powołania innego.

Beneficjentem natomiast może być każda osoba lub grupa osób, w tym osoba, której w momencie utworzenia trustu nie było jeszcze na świecie. Niewykluczone jest również ustanowienie beneficjentem założyciela trustu.

Trust może obejmować wszelkie formy majątku – pieniądze, nieruchomości, aktywa materialne i niematerialne. Aktywa trustu są zarejestrowane na powiernika, ale nie stanowią jego prywatnego majątku. Aktywa te nie stanowią już też prywatnego majątku założyciela trustu, co ma duże znaczenie w planowaniu podatkowym.

Fundacje prywatne w krajach civil law

Analogiczną do anglosaskiego trustu jest konstrukcja prawna fundacji prywatnej, ukształtowana na gruncie systemu prawa stanowionego, tzw. civil law. Fundacje prywatne mogą być zakładane m.in. w Liechtensteinie, w Panamie, czy na Seszelach.

Na gruncie prawa polskiego może wydawać się niezrozumiałe, w jaki sposób fundacja ma służyć do ochrony majątku. Zgodnie z polską ustawą o fundacjach, jej celem jest m.in. ochrona zdrowia, oświata i wychowanie czy kultura i sztuka. Tymczasem przepisy ustanowione w ww. krajach pozwalają na utworzenie takiej struktury, której priorytetem jest zarządzanie aktywami swoich beneficjentów, którzy mogą być wskazani z imienia i nazwiska. Beneficjentem może być również sam założyciel fundacji, tzw. fundator, który jednocześnie przekazuje część swojego majątku. Istnieje też możliwość powołania fundacji o celu charytatywnym, przy czym jak bardzo szczytny jest ten cel – decyduje sam fundator.

Fundacja prywatna działa podobnie jak trust. Powołane przez fundatora osoby dysponują majątkiem fundacji na rzecz określonych beneficjentów. Tym samym, fundator nie ma żadnego tytułu prawnego do przekazanego majątku, natomiast beneficjent zyskuje tytuł prawny dopiero do tej części majątku, która zostanie mu przekazana przez osobę zarządzającą fundacją. W niektórych jurysdykcjach fundacje prywatne zachowują wysoki poziom poufności w stosunku do osób ustanowionych jako beneficjenci.