Wydatki na pomoc unijną bezpośrednio w koszty firmy

Przeczytaj także: Środki trwałe nabyte przed rozpoczęciem działalności

W rozpatrywanej sprawie spółka prowadziła proces inwestycyjny polegający na budowie farmy wiatrowej. Starała się o pomoc unijną na sfinansowanie wskazanej inwestycji. W celu pozyskania tej pomocy ponosiła koszty na opinie prawne oraz doradztwo. Do tej pory wszelkie koszty związane z procesem inwestycyjnym spółka kwalifikowała jako wartości zwiększające wartość środka trwałego. Wystąpiła do fiskusa z wnioskiem o wydanie interpretacji, czy w powyższym mieszczą się także koszty opinii prawnych oraz doradztwa w zakresie pozyskania pomocy unijnej (w tym przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej, modelu finansowego, czy też złożenie dokumentacji)? Jej zdaniem wydatki te winny zwiększyć wartość początkową budowanego środka trwałego.

Inny pogląd wyraził jednak organ podatkowy. Uznał on mianowicie, że wydatki na opracowanie dokumentacji aplikacyjnej, modelu finansowego i złożenie tej dokumentacji stanowią koszty związane z pozyskaniem środków na inwestycję, a co za tym idzie, należy je powiązać z ogólną działalnością spółki. Koszty takie są oczywiście racjonalnie uzasadnione w kontekście funkcjonowania spółki i w sposób pośredni mogą się przyczynić do osiągania przez tę spółkę przychodów. Stąd też winny one stanowić koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które są potrącane w dacie ich poniesienia.

Spółka nie zgodziła się z powyższym zaklasyfikowaniem ponoszonych kosztów i sprawa trafiła do sądu. Ten przyznał rację organom podatkowym.

W uzasadnieniu WSA w Bydgoszczy powołał się na wyrok NSA z dnia 21 lutego 2007 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 330/06 oraz uchwałę NSA z 24 stycznia 2011 r. sygn. akt II FPS 6/10. W przytoczonym wyroku NSA podkreślił, że wydatki na doradztwo ogólne mają charakter kosztów pośrednich i - co do zasady - mogą być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie poniesienia. Z kolei wydatki na usługi doradcze odnoszące się do konkretnych projektów inwestycyjnych powinny być zaliczane do kosztów podatkowych dopiero wtedy, kiedy powstaje przychód związany z tymi inwestycjami.

W przytoczonej uchwale NSA z kolei sąd podkreślił, że opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych są kosztami pośrednimi. Co za tym idzie, podlegają one zaliczeniu do kosztów podatkowych w dniu, na który ujęto ten koszt w księgach rachunkowych.

Na tej podstawie WSA uznał, że ponoszonych przez spółkę kosztów nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przysporzeniami spółki. Koszty te jednak są racjonalnie uzasadnione w kontekście funkcjonowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez skarżącą w przyszłości (jako że w sposób pośredni mogą się przyczynić do osiągania przychodów). Należało zatem zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Będąc kosztami pośrednimi zatem mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów potrącane w dacie ich poniesienia.