WDT: stawka VAT 0% gdy dokumenty dostawy

Przeczytaj także: Zerowa stawka podatku dla sprzedaży VAT UE

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT) po spełnieniu określonych w ustawie o VAT przesłanek, podlega 0% stawce VAT (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia). Wprowadzenie mechanizmu transakcji wewnątrzwspólnotowej powoduje, że niemal każda tego rodzaju transakcja opodatkowana jest w państwie, w którym następuje konsumpcja towarów (państwo przeznaczenia). Z kolei objęcie WDT stawką 0% skutkuje tym, że faktycznie nie jest ona opodatkowana w państwie sprzedawcy (bowiem faktycznie nie została tutaj wykonana). Dostawca zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dotyczących tej właśnie dostawy.

Dla udokumentowania WDT zasadnicze znaczenie mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Są to dowody tego, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Są nimi:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi - spedytorowi);
• kopia faktury;
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wskazano dodatkowe dokumenty, za pomocą, których podatnik ma możliwość wykazania, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim. Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Gliwicach rozpoznając sprawę będąca podstawą do wydania komentowanej uchwały, odwołał się do innej uchwały NSA z 11 października 2010 r. (sygn. akt I FPS 1/10), zgodnie z którą w świetle art. 42 ust. 1, ust. 3 i ust. 11 ustawy o VAT dla zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczające jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 tej ustawy lub innymi dokumentami, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej. Warunkiem jest, że potwierdzają one łącznie fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy na terytorium innego niż Polska kraju UE.

W uchwale tej NSA opowiedział się za otwartym katalogiem dowodów, którymi można udowodnić, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego. Przy tym NSA nie zajmował się analizą sytuacji, gdy podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres, nie posiada tych dowodów. Tymczasem będący przedmiotem analizy w niniejszej sprawie art. 42 ust. 12 ustawy o VAT przewiduje, że gdy podatnik nie może udowodnić faktu wywozu towarów do innego kraju UE, to powinien dostawę tę wykazać w ewidencji VAT.

Z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT wynika, że podatnicy muszą prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Natomiast w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, art. 134 i art. 138 – także dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.