Ulga na leki gdy dofinansowanie z NFZ

Przeczytaj także: Ulga rehabilitacyjna: wydatki na opłacenie przewodnika

Wskazane wyżej odliczenie dokonywane jest w ramach ulgi rehabilitacyjnej i zostało określone w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pierwszy z przytoczonych przepisów mówi, że podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym jest zmniejszana o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Druga regulacja wskazuje, że za wydatki takie uznaje się m.in. wydatki na leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Skorzystanie ze wskazanego odliczenia wymaga spełnienia niejako czterech podstawowych warunków:

1. Osoba, która leki stosuje, jest osobą niepełnosprawną.
2. Poniesiony w danym miesiącu wydatek na leki musi być większy aniżeli 100 zł.
3. Konieczność stosowania określonych leków winna być potwierdzona przez lekarza specjalistę.
4. Podatnik zamierzający skorzystać z odliczenia winien posiadać dokument potwierdzający poniesienie wydatku zawierający w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (z reguły będzie to faktura w myśl przepisów ustawy o podatku VAT). Dokument taki winien być wystawiony na osobę zamierzającą skorzystać z odliczenia, a więc podatnika będącego osobą niepełnosprawną bądź podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę.

Zaznaczmy w tym miejscu, że przepisy podatkowe nie wskazują, w jakiej formie lekarz specjalista powinien stwierdzić potrzebę stosowania określonych leków. Co za tym idzie, dopuszczalną wydaje się tutaj być nawet forma ustna. Niemniej w celach dowodowych warto zadbać, aby zalecenie to przyjęło formę pisemną i będzie zawierać informacje kto i kiedy je wystawił oraz jakie leki i przez jaki okres powinny być stosowane przez osobę niepełnosprawną.

Odliczyć można wartość leków, o ile miesięczne wydatki z tego tytułu przekraczają 100 zł. Warto przy tym pamiętać, iż odliczeniu podlega jedynie nadwyżka ponad tę wartość. Co za tym idzie, jeżeli w danym miesiącu podatnik wydał na leki 90 zł, prawa do ulgi za ten miesiąc nie nabędzie. Jeżeli natomiast wyda 160 zł, odliczyć będzie mógł jedynie 60 zł. Co niezwykle ważne, podatnicy nie mogą sumować wydatków poniesionych w jednym miesiącu z wydatkami poniesionymi w miesiącu następnym. Ustawodawca nie zabrania natomiast, aby jednorazowo wykupić leki na kilka miesięcy i w następnych takich zakupów już nie robić.

Przykład
Miesięczny koszt leków przypisanych pani Marii (osobie niepełnosprawnej) przez lekarza specjalistę wynosi 190 zł. Leki te musi ona stosować przez pół roku
W przypadku ich comiesięcznego wykupywania będzie ona mogła w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć kwotę:6 x 90 zł = 540 zł.
Jeżeli jednak leki te wykupiłaby na cały okres w jednym miesiącu, wartość odliczenia wyniesie: 6 x 190 zł = 1 140 zł – 100 zł = 1 040 zł

Niestety aby odliczyć kwotę w takiej wysokości, konieczne jest poniesienie jednorazowo bardzo dużego wydatku, na co podatników bardzo często zwyczajnie nie stać.

Uwaga przy lekach refundowanych
Wydatki, o których mowa wyżej, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeżeli wydatki takie były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega jedynie różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Ustawodawca bardzo duży nacisk kładzie zatem na to, aby dany wydatek został faktycznie i definitywnie poniesiony przez podatnika.

W związku z tym, jeżeli zakup leków jest np. objęty częściową refundacją (np. z NFZ), odliczyć można jedynie tę wartość, za którą faktycznie płaci podatnik, a więc różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z wymienionych wyżej funduszy (środków) lub zwróconą podatnikowi. Jeżeli różnica ta nie będzie przekraczać kwoty 100 zł, podatnik nie będzie mógł skorzystać z odliczenia.

Przykład
Podatnik będący osobą niepełnosprawną miesięcznie na zakup leków, których konieczność stosowania stwierdził lekarz specjalista, wydaje 700 zł. Na zakup tych leków otrzymuje on co miesiąc dofinansowanie z NFZ w wysokości 610 zł.

W takim przypadku podatnik poniesionych wydatków na zakup leków nie będzie mógł odliczyć. Miesięczna kwota faktycznie wydatkowanych przez niego środków pieniężnych na ten cel wynosi bowiem 90 zł (700 zł – 610 zł), a więc nie przekracza 100 zł.