Rozliczenia PIT 2013: podpisanie wspólnego zeznania podatkowego

Przeczytaj także: Wspólne zeznanie podatkowe a rozdzielność majątkowa

Na wstępie przypomnijmy, że nawet dłuższy pobyt za granicą nie musi powodować zmiany rezydencji podatkowej. Jak bowiem wskazuje art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wystarczy spełnienie tylko jednego warunku, aby być polskim rezydentem podatkowym. Jeżeli zatem przykładowo podatnik wyjechał za granicę (gdzie spędza większą część roku) jedynie w celach zarobkowych, zaś w Polsce w dalszym ciągu mieści się centrum jego interesów życiowych (czyli np. pozostała żona z dziećmi, majątek), w dalszym ciągu państwem jego rezydencji podatkowej będzie Polska. Oznacza to, że tutaj musi się on rozliczyć z całości uzyskanych dochodów.

Podatnik taki ma przy tym prawo do złożenia wspólnego zeznania podatkowego razem z małżonkiem (o ile spełnione zostały określone warunki) i o czym warto pamiętać, przy takim sposobie rozliczenia nie musi wracać do kraju, aby go podpisać PIT-a. Wszelkich formalności przy wspólnym zeznaniu podatkowym może bowiem dopełnić małżonek pozostający w kraju.

Na początku jednak przypomnijmy, że nie wszyscy małżonkowie mogą się rozliczyć wspólnie. Aby takie rozliczenie było możliwe, małżeństwo musi trwać cały rok podatkowy i przez cały ten rok między małżonkami musi istnieć także wspólność majątkowa małżeńska.
Na tym nie koniec. Prawa do wspólnego rozliczenia nie mają bowiem małżonkowie, gdy chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c (a więc w zakresie podatku liniowego), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (przypomnijmy, że w ustawie tej mieszczą się zarówno regulacje dotyczą ryczałtu ewidencjonowanego jak i karty podatkowej) lub ustawy o podatku tonażowym. Wyjątkiem są tutaj jedynie opodatkowane ryczałtem przychody z tzw. prywatnego najmu (jeżeli ryczałtem ewidencjonowanym nie są opodatkowane inne przychody poza tymi z najmu, wspólne rozliczenie małżonków jest możliwe). Co ważne – nie musi wystąpić przychód czy też dochód w taki sposób opodatkowany. Wystarczy samo wybranie takiego sposobu rozliczeń z fiskusem (działalność gospodarcza opodatkowana w powyższy sposób może nawet być przez cały rok zawieszona), aby złożenie wspólnego PIT-a nie było możliwe.

Ostatni z warunków odnosi się do terminu złożenia wniosku o wspólne rozliczenie (trzeba bowiem pamiętać, że takie rozliczenie następuje jedynie na wniosek małżonków). Otóż ten musi trafić do urzędu skarbowego w terminie przewidzianym dla złożenia zeznania podatkowego, a więc do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, za który PIT jest składany. Wskazany wniosek o wspólne opodatkowanie małżonków ogranicza się do zaznaczenia w zeznaniu rocznym odpowiedniego pola informującego o sposobie rozliczenia.

Aby jednak powyższe było ważne, zeznanie takie musi zostać podpisane. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (w art. 6 ust. 2a) przy tym wprost wskazuje, że wniosek o łączne opodatkowanie może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Co za tym idzie, jeżeli przykładowo mąż pracujący za granicą ma obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce i zamierza rozliczyć się wspólnie z małżonką (o ile są spełnione wymienione wyżej warunki), wystarczy że tylko żona podpisze ich wspólne zeznanie podatkowe dla zachowania ważności i złoży je w określonym terminie w urzędzie skarbowym.