Metoda wyłączenia z progresją bez zeznania podatkowego

Przeczytaj także: Działalność gospodarcza w Niemczech a zeznanie roczne PIT-36

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca jest zatrudniony jako operator morskiej aparatury sejsmicznej w spółce zajmującej się poszukiwaniem podmorskich złóż węglowodorów za pomocą specjalistycznych statków badawczych. Spółka, z którą podpisał umowę o pracę, ma siedzibę w Norwegii. Z kraju tego również otrzymuje pensję. Na statkach należących (czy dzierżawionych) do spółki jako członek załogi spędza on więcej niż pół roku czasu. Poza przychodami z powyższej umowy o pracę wnioskodawca nie osiągnął w Polsce żadnych przychodów. Zadał pytanie, czy w takim przypadku musi w Polsce złożyć zeznanie podatkowe? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. nito - Fotolia.com

Metoda wyłączenia z progresją bez zeznania podatkowego

W przypadku osiągania dochodów zagranicznych, do których ma zastosowanie metoda wyłączenia z progresją, jeżeli wnioskodawca w danym roku podatkowym nie osiągnie żadnego dochodu w Polsce, nie będzie miał obowiązku rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu dochodu uzyskanego w związku z pracą na pokładzie statku eksploatowanego przez przedsiębiorstwo posiadające faktyczny zarząd w Norwegii.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie zatem z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD (pkt 9) w zakresie art. 15 ust. 3, do wynagrodzeń załóg statków morskich lub statków powietrznych eksploatowanych w transporcie międzynarodowym (…) stosuje się zasadę, która zgodna jest z zasadą odnoszącą się do dochodów z żeglugi morskiej, śródlądowej i transportu lotniczego, zatem podlegają one opodatkowaniu w państwie, w którym znajduje się faktyczny zarząd przedsiębiorstwa.

Dla rozstrzygnięcia, jaką umowę międzynarodową należy zastosować do osoby wykonującej pracę na pokładzie statku morskiego – niezależnie od tego pod jaką banderą pływa – istotne jest więc to, w jakim państwie znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa eksploatującego ten statek.(…)

Wobec powyższego, jeżeli istotnie faktyczny zarząd przedsiębiorstwa eksploatującego statek, na pokładzie którego Wnioskodawca wykonywał pracę znajduje się w Norwegii, to w niniejszej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia Konwencji z dnia 9 września 2009 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r., Nr 134, poz. 899, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenia, pensje oraz inne podobne świadczenia uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przy czym, jak stanowi art. 14 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, pensja lub inne podobne świadczenie uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wykonywaniem pracy najemnej w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
a. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
b. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie posiada miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; i
c. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie; i
d. praca najemna nie stanowi przypadku wynajmowania siły roboczej.