Zwrot towaru: korekta przychodu w podatku dochodowym

Przeczytaj także: Zwrot towaru a korekta kosztów i przychodu w podatku dochodowym

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W lipcu 2009 r. wnioskodawca sprzedał kostiumy kąpielowe. Nabywca jednak nie uregulował należności za ten towar. Prawomocnym wyrokiem Sąd Apelacyjny nakazał firmie zwrot posiadanego towaru i zapłatę należności za towar, który już został przez nią sprzedany. Wnioskodawca zwrócony towar przyjął do magazynu w lutym 2013 r. i wystawił faktury korygujące sprzedaż. Na potrzeby podatku dochodowego wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym. Zadał pytanie, w którym momencie powinien pomniejszyć przychód firmy? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21 ,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Źródłem przychodów, zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. sbiro77 - Fotolia.com

Zwrot towaru: korekta przychodu w podatku dochodowym

Korekta przychodu spowodowana zwrotem towarów powinna być odniesiona do uprzednio wykazanego przychodu należnego. Zatem faktury korygujące, wskazujące właściwy przychód ze sprzedaży, powinny być uwzględnione w okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, że co do zasady, przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wydania sprzedanych rzeczy.

Ustawodawca przewidział również szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.