Możliwe formy opodatkowania w 2014 roku

Przeczytaj także: Ryczałt ewidencjonowany jako forma opodatkowania w 2014 r.

Niestety, podobnie jak przy karcie podatkowej, nie każdy przedsiębiorca może z dobrodziejstw ryczałtu skorzystać. Ryczałtu nie mogą przede wszystkim płacić podatnicy wykonujący działalność w zakresie określonym w załączniku nr 2 do ustawy, jak też czynności wymienione w art. 8. Przykładowo zatem ryczałtowcem nie będzie podatnik zajmujący się pośrednictwem finansowym, handlujący częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych, czy prowadzący aptekę.

Ważny tutaj jest także limit uzyskanego przychodu. Otóż skorzystanie z ryczałtu jest możliwe, o ile przychód z prowadzonej działalności gospodarczej przedsiębiorcy nie przekroczył w poprzednim roku 150 000 euro. W przeliczeniu na złote polskie na rok 2014 limit ten wynosi 633 450 zł. Z ryczałtu ewidencjonowanego nie mogą ponadto skorzystać ci przedsiębiorcy, którzy świadczą usługi dla swoich obecnych lub byłych pracodawców w tym samym zakresie, jak w ramach stosunku pracy (w bieżącym tudzież poprzednim roku podatkowym).

Co się natomiast tyczy samego obliczania podatku, ten należy ustalać za okresy miesięczne bądź kwartalne (przy rozliczeniach kwartalnych występują kolejne obostrzenia). Podatek wpłaca się na konto fiskusa w terminie do 20-go dnia miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), którego wpłata dotyczy (jedynie podatek za grudzień płatny jest w terminie złożenia zeznania rocznego).

Ryczałtowcy muszą przy tym złożyć zeznanie roczne. Zostało ono oznaczone symbolem PIT-28, do którego dołącza się stosowne załączniki. Obowiązku tego należy dopełnić do końca stycznia następnego roku. W tym terminie trzeba także opłacić wynikający z niego podatek. Przy wypełnianiu zeznania podatnik opodatkowany ryczałtem ma prawo do części ulg i odliczeń podatkowych określonych w ustawie o podatku dochodowym. W zasadzie przysługuje mu większość odliczeń, za wyjątkiem ulgi prorodzinnej. Niestety opodatkowanie ryczałtem (z wyjątkiem najmu prywatnego) wyklucza prawo do rozliczenia się wspólnie z dzieckiem bądź małżonkiem.

Skala podatkowa i podatek liniowy 2014
Pomimo, że skala podatkowa i podatek liniowy to dwie odrębne formy opodatkowania, są one do siebie na tyle podobne, że warto je omówić łącznie. Podatek tutaj jest płacony od dochodu, a więc przychodu pomniejszonego o koszty uzyskania przychodu. Przy obydwu tych formach ciążą na podatnikach takie same obowiązki ewidencyjne. Jak nietrudno się domyślić, zostali oni zobowiązani do prowadzenia największej liczby urządzeń ewidencyjnych.

I tak przedsiębiorcy opodatkowani jedną z tych dwóch form, muszą prowadzić podatkową księgę przychodów rozchodów, przy czym to urządzenie ewidencyjne zostało przewidziane tylko dla mniejszych firm. Większe podmioty (tj. takie, których przychód w 2013 r. przekroczy 5 059 560 zł stanowiący przeliczenie na złote limitu 1 200 000 euro) są obowiązane do ewidencjonowania w 2014 r. zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych. Na podstawie tych urządzeń księgowych ustalają oni dochód z działalności gospodarczej, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Oprócz wymienionych wyżej ksiąg przedsiębiorcy opodatkowani skalą bądź podatkiem liniowym prowadzą także ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ewidencję wyposażenia, a także karty przychodów pracowników.

Jak nietrudno zauważyć, liczba prowadzonych urządzeń ewidencyjnych jest tutaj zbliżona do tych, które prowadzą ryczałtowcy. Niemniej w przypadku skali czy podatku liniowego, urządzenia te są bardziej skomplikowane. Ponieważ opodatkowaniu podlega dochód, konieczna jest tutaj prawidłowa kwalifikacja ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Nie chodzi przy tym jedynie o to, czy dany wydatek może być kosztem (chociaż w wielu przypadkach i to nastręcza już wielu problemów), ale także na jaki moment należy go ująć w kosztach. Powyższe powoduje, iż podatnicy korzystający z tych form opodatkowania muszą się bardzo sprawnie poruszać po zawiłych przepisach podatkowych.

Z opodatkowania skalą podatkową czy podatkiem liniowym skorzystać może w zasadzie każdy podatnik. Nie ma tutaj znaczenia rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej, liczba i forma zatrudnionych pracowników jak też miejsce, gdzie działalność jest prowadzona. Nieistotna jest także wysokość uzyskanego przychodu. Jedyne ograniczenie, które występuje przy podatku liniowym, dotyczy dodatkowej pracy przedsiębiorcy na etacie.

Otóż z opodatkowania podatkiem liniowym nie mogą skorzystać ci podatnicy, którzy wykonują dane czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz swojego obecnego lub byłego pracodawcy (w danym roku podatkowym), przy czym zakres takich usług pokrywa się z czynnościami wykonywanymi na rzecz tych pracodawców w ramach umowy o pracę.

Podatnicy opodatkowani podatkiem liniowym bądź skalą podatkową, są obowiązani do ustalania w trakcie roku (na podstawie prowadzonych ksiąg) zaliczek na podatek dochodowy (za okresy miesięczne bądź kwartalne). Te liczy się wg różnych stawek podatku. W przypadku podatku liniowego stawka taka jest stała i wynosi 19%, przy skali podatkowej dochód do kwoty 85 528 zł podlega opodatkowaniu 18% stawką podatku, zaś nadwyżka stawką 32%.

Ustaloną zaliczkę na podatek trzeba wpłacić na konto urzędu skarbowego w terminie do 20-tego dnia miesiąca następującego po okresie (miesiąc lub kwartał), którego zaliczka dotyczy. Warto przy tym pamiętać, że firmy istniejące od kilku lat mogą skorzystać z tzw. zaliczek uproszczonych. Polegają one na tym, że ich wartość oblicza się na podstawie dochodów uzyskanych w latach ubiegłych i wpłaca w równej wysokości przez cały rok, bez względu na wartość dochodu faktycznie uzyskanego w danym roku podatkowym. Faktycznie uzyskany dochód w danym roku jest tutaj istotny dopiero przy ustalaniu zobowiązania podatkowego za cały rok, w picie rocznym. Trzeba jednak pamiętać, że przedsiębiorcy decydujący się na zaliczki uproszczone nie mogą rozliczać się za okresy kwartalne.

To, co przede wszystkim odróżnia skalę podatkową od podatku liniowego (oprócz różnych stawek podatku), to przysługujące ulgi i odliczenia. Otóż liniowcy w zasadzie zostali pozbawieni preferencji podatkowych. Jedyne na co mogą sobie pozwolić, to uwzględnienie w rachunku podatkowym strat z lat ubiegłych, zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne (przy czym te ostatnie pomniejszają wartość podatku). Możliwe jest także odliczenie w PIT rocznym wpłat na IKZE.

Z kolei opodatkowani skalą podatkową mają prawo do wszelkich ulg i odliczeń, jakie przewiduje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mogą oni zatem skorzystać zarówno z ulg zmniejszających podstawę opodatkowania (w postaci chociażby strat z lat ubiegłych, ulgi rehabilitacyjnej, na Internet, czy w ramach praw nabytych ulgi odsetkowej, remontowej itp.) jak i sam podatek (ulga na dzieci). Ponadto podatnik opodatkowany w ten sposób może także rozliczyć się wspólnie z małżonkiem, jak też w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci (czego liniowcy zostali pozbawieni).

Po zakończeniu roku zarówno liniowcy jak i przedsiębiorcy opodatkowani skalą podatkową, składają zeznania roczne do 30 kwietnia następnego roku. W przypadku tych pierwszych właściwym formularzem jest PIT-36L wraz z załącznikami, ci drudzy z kolei rozliczają się na PIT-36 z załącznikami.

O wyborze skali podatkowej czy też podatku liniowego trzeba zawiadomić swój urząd skarbowy do 20 stycznia danego roku podatkowego.

Nie zawiadamia się urzędu skarbowego o wybranej formie opodatkowania, jeżeli ta pozostaje bez zmian w stosunku do roku ubiegłego. W trakcie roku jednakże wyboru formy opodatkowania nie można zmienić, chyba że podatnik utraci do niej prawo.