Możliwe formy opodatkowania w 2014 roku

Przeczytaj także: Ryczałt ewidencjonowany jako forma opodatkowania w 2014 r.

Karta podatkowa, ryczałt ewidencjonowany, podatek liniowy i zasady ogólne wg skali podatkowej – takie formy opodatkowania przewidują przepisy regulujące podatek dochodowy tyczący się osób fizycznych (jest to ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie każdy przedsiębiorca z dobrodziejstw każdej z nich może skorzystać. Formy uproszczone, a więc karta podatkowa i ryczałt ewidencjonowany są bowiem dostępne jedynie dla drobnych firm. Podatek liniowy w zasadzie może płacić każdy, zaś skala podatkowa jest podstawową metodą rozliczania podatku dochodowego, z której przedsiębiorcy mogą zrezygnować na rzecz form fakultatywnych.

Karta podatkowa 2014
Poza zmianą stawek karty podatkowej oraz nowym wzorem deklaracji, zasady korzystania z tej formy opodatkowania w roku 2014 będą identyczne jak w latach wcześniejszych. Niewątpliwą zaletą karty są zredukowane do minimum obowiązki dokumentacyjne. Otóż kartowicz jest zwolniony z prowadzenia ksiąg składania zeznań podatkowych, a także ustalania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Niemniej przedsiębiorca opodatkowany kartą musi na żądanie klientów wydawać rachunki i faktury, które stwierdzają sprzedaż wyrobu, towaru lub wykonanie usługi, a ich kopie w ponumerowanej kolejności przechowywać przez pięć lat licząc od końca roku ich wystawienia.

Także sposób ustalania podatku przy tej formie opodatkowania jest bardzo prosty. A to dlatego, że jego wysokości nie musi obliczać podatnik, robi to za niego naczelnik właściwego urzędu skarbowego. W tym celu wydaje on stosowną decyzję. Nie jest tutaj istotna wartość faktycznie uzyskanego przez kartowicza dochodu, co z jednej strony jest zaletą (gdy dochód ten jest stosunkowo wysoki), jednakże z drugiej wadą (podatek bowiem trzeba płacić także wówczas, gdy firma nie zarabia). Wysokość podatku jest uzależniona od rodzaju prowadzonej działalności przez przedsiębiorcę, wielkości miejscowości, w której mają być wykonywanie usługi, a także wielkości zatrudnienia w firmie przedsiębiorcy. Ważne jest także to, czy poza firmą podatnik jeszcze gdzieś pracuje oraz jego wiek (co może wpłynąć na obniżenie wartości karty). Czynników wpływających na wysokość karty jest wiele.

Niestety ta forma opodatkowania ma istotne ograniczenia. Mogą z niej skorzystać jedynie przedsiębiorcy wykonujący działalność wprost określoną w ustawie o ryczałcie ewidencjonowanym (podatnik może wykonywać tylko jeden rodzaj działalności). Ograniczone zostały także metody zatrudniania pracowników. Aby opodatkowanie kartą było możliwe, wszyscy muszą pracować na podstawie umowy o pracę, przedsiębiorca nie może tutaj się posiłkować siłą roboczą zatrudnioną na podstawie umów cywilnoprawnych. Liczba etatów przy tym jest odgórnie ograniczona. Także korzystanie z pomocy firm zewnętrznych nie jest możliwe (za wyjątkiem usług specjalistycznych).

Kartowicz nie ma także prawa do ulg i odliczeń, z których korzystają inni przedsiębiorcy. Jedyne co, to wartość ustalonego przez fiskusa podatku może pomniejszyć o zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne. Nie przysługują mu zaś popularne ulgi na dzieci, rehabilitacyjna, Internet, czy wręcz odliczenie opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne (chyba że podatnik taki uzyskuje inne dochody pozwalające uwzględnić te odliczenia). Kartowicz nie może także rozliczyć się wspólnie z małżonkiem.

Co do samego podatku, jak to już zostało podkreślone wyżej, jego wartość ustala organ podatkowy i nie ma on nic wspólnego z faktycznie uzyskanymi przez kartowicza dochodami. Podatek jest płatny do 7-go dnia danego miesiąca za miesiąc poprzedni, zaś za grudzień do 28 grudnia danego roku podatkowego. Po zakończeniu roku kartowicz musi do końca stycznia roku następnego ponadto złożyć w swoim urzędzie skarbowym deklarację PIT-16A będącą informacją o zapłaconych i odliczonych od karty składkach na ubezpieczenie zdrowotne. Zgłoszenie opodatkowania kartą podatkową dokonuje się zaś na formularzu PIT-16.

Ryczałt ewidencjonowany 2014
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych to druga z uproszczonych form opodatkowania. Tutaj jednak na podatniku ciążą już określone obowiązki ewidencyjne. Także wysokość podatku uzależniona jest od wartości przychodu firmy.

Otóż w przypadku ryczałtu opodatkowaniu podlega przychód uzyskany z działalności gospodarczej (ustawa o ryczałcie odnosi się w tym zakresie do definicji przychodu określonej w ustawie o podatku dochodowym). Takie postępowanie wymaga zatem prowadzenia ewidencji, które pozwolą z jednej strony ustalić wartość przychodu, z drugiej zaś wartość podatku od tego przychodu należnego.

I tak ryczałtowcy zostali zobowiązani do zaprowadzenia odrębnie za każdy rok podatkowy ewidencji przychodów (z nielicznymi wyjątkami), wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawych, ewidencji wyposażenia a także indywidualnych kart przychodów pracowników (oczywiście te ostatnie trzeba prowadzić, jeżeli pracownicy są zatrudniani). W odróżnieniu od karty podatkowej nie ma tutaj jednak znaczenia zarówno liczba pracowników jak i forma ich zatrudnienia. Konieczne jednak jest gromadzenie dowodów zakupu towarów.

Ponieważ w przypadku ryczałtu ewidencjonowanego opodatkowaniu podlega przychód, w rachunku podatkowym nie są brane pod uwagę koszty jego uzyskania (potwierdzeniem czego jest prowadzenie ewidencji przychodów, w której nie zostało przewidziane miejsce dla kosztów). Niemniej wykonywanie różnych czynności wymaga ponoszenia różnych nakładów finansowych. Dlatego też ustawodawca zróżnicował stawki tego podatku w zależności od tego, co jest przedmiotem danej czynności. W uproszczeniu można powiedzieć, że im większe mogą występować potencjalne koszty uzyskania przychodu z danego typu działalności, tym stawka podatku jest niższa. Stawek podstawowych jest w sumie pięć: 3%, 5,5%, 8,5%, 17% i 20%. Najniższą stawkę płacą m.in. przedsiębiorcy trudniący się handlem czy wykonujący usługi gastronomiczne, stawka 5,5% została zarezerwowana głównie dla usług budowlanych i transportu drogowego samochodami o ładowności powyżej 2 ton czy działalności wytwórczej, stawka 8,5% dotyczy świadczenia większości usług, stawka 17% dotyczy m.in. usług pośrednictwa czy przetwarzania danych, zaś 20% została zarezerwowana dla wolnych zawodów. Stawki podatku w większości przypadków są zatem stosunkowo niskie w porównaniu do tych, które występują w podatku płaconym od dochodu.

Ustawa przewiduje jednakże również karne stawki podatku (w wysokości 5-ciokrotności stawek podstawowych, nie więcej niźli 75%) oraz stawkę 10% dla sprzedaży niektórych składników majątku.