Czasami toczymy dyskusje o przelewaniu pieniedzy pomiedzy kontami (banki
pozwalaja lub zabraniaja, wymyslamy rozne tytuły przelewow) ROR-DG-ROR.
W dodatku (Firma) do Rzeczpospolitej (26.11.2002) na stronie F10 artykuł
D.Niedzielskiej "Z kieszeni do kieszeni".
Autorska wspomniala takze o powodach, dla ktorych trzeba zakladac konto dla
potrzeb DG.

Polecam i pozdrawiam,

Karol

do góry

Karol <a...@a...poczta.onet.pl> napisał(a):

> Czasami toczymy dyskusje o przelewaniu pieniedzy pomiedzy kontami (banki
> pozwalaja lub zabraniaja, wymyslamy rozne tytuły przelewow) ROR-DG-ROR.
> W dodatku (Firma) do Rzeczpospolitej (26.11.2002) na stronie F10 artykuł
> D.Niedzielskiej "Z kieszeni do kieszeni".
> Autorska wspomniala takze o powodach, dla ktorych trzeba zakladac konto dla
> potrzeb DG.
>
> Polecam i pozdrawiam,
>
> Karol

Cytacik z Rzepy :)
==============================
PIENIĄDZE MAŁEJ FIRMY
Przelewy z konta przedsiębiorstwa na prywatne

Z kieszeni do kieszeni

Przedsiębiorca prowadzący firmę na podstawie wpisu do ewidencji działalności
gospodarczej może - według potrzeb - przesuwać wolne środki obrotowe na swoje
prywatne konto i po pewnym czasie znów wpłacać je na rachunek firmy. Wolno mu
tak postąpić, ponieważ właścicielem pieniędzy jest cały czas ta sama osoba.

Czytelnik jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobowo firmę na podstawie
wpisu do ewidencji działalności gospodarczej i wspólnikiem w spółce cywilnej
dzięki temu samemu zgłoszeniu. Oba przedsiębiorstwa mają rachunki w tym samym
banku. Ma w nim też swoje prywatne konto lokacyjne czytelnik. To ostatnie ma
nieograniczony dostęp do zgromadzonych środków, a jego oprocentowanie zależy
od wysokości salda. - Czy mogę przesunąć wolne środki z kont obrotowych obu
firm na konto osobiste i odwrotnie, według potrzeb płatniczych
przedsiębiorstw, bez umów pożyczki i bez opłaty skarbowej? - pyta czytelnik.

Nie ma przeszkód, by czytelnik przesuwał środki z jednego własnego konta na
drugie. Przecież konta jego firmy, która nie jest spółką handlową
(uregulowaną w kodeksie spółek handlowych), są jego kontami. Prowadzi on
bowiem działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Całym swoim majątkiem
odpowiada też za zobowiązania, które zaciągnął i zaciągnie, kierując
przedsiębiorstwem. Gdyby więc np. w firmie wpisanej do ewidencji nie miał
środków na zapłacenie, powiedzmy, podatków, musiałby i tak wydać na nie
jakieś inne swoje pieniądze, wszystko jedno, czy zgromadzone na koncie
lokacyjnym, czy np. pożyczone.

Konta każdego przedsiębiorcy, a więc i firm prowadzonych na podstawie wpisu
do ewidencji działalności gospodarczej, zakładane są przede wszystkim
dlatego, że jest ustawowy obowiązek opłacania zarówno obciążeń
publicznoprawnych, jak i należności kontraktowych między przedsiębiorcami
(jeśli te ostatnie przekraczają jednorazowo równowartość 3 tys. euro lub
nawet 1 tys. euro, gdy suma należności lub zobowiązań z poprzedniego miesiąca
przekracza równowartość 10 tys. euro) właśnie za pośrednictwem rachunku
bankowego. Ale właścicielem konta ciągle jest sam przedsiębiorca, nie jego
przedsiębiorstwo (w wypadku osób fizycznych). Nie ma więc powodów ani
możliwości zawierania umowy pożyczki z samym sobą. Nie istnieje tym samym
potrzeba wnoszenia opłaty skarbowej, ponieważ od pożyczki w ogóle się jej nie
wnosi, ani nawet podatku od czynności cywilnoprawnych. Pewien problem może
powstać jedynie w spółce cywilnej, w której - w zależności od tego, co
zostało zapisane w jej umowie - współwłaścicielem kapitału zgromadzonego na
koncie otwartym dla firmy jest wspólnik (albo współwłaścicielami są
wspólnicy) czytelnika. Jest to współwłasność łączna, nie można więc założyć,
że np. samochód należy do wspólnika, a pieniądze do czytelnika. I nie ma
znaczenia, czy rzeczy te zostały wniesione jako wkład do spółki, czy zarobiło
na nie wspólne przedsiębiorstwo. Każda z tych wartości w stosownej części
jest własnością każdego ze wspólników (i nie dzieli się tej współwłasności,
dopóki trwa spółka). Dlatego w wypadku przelewania pieniędzy przedsiębiorstwa
na prywatne konto czytelnika należałoby - dla porządku - zawrzeć umowę
pożyczki między nim a drugim wspólnikiem (czy wszystkimi innymi wspólnikami)
co do części (np. połowy) przenoszonych pieniędzy (o pożyczce czytaj również -
FIRMA RADZI, JAK POŻYCZAĆ). Kwestią do ustalenia między wspólnikami-stronami
tej umowy jest, czy ma to być pożyczka odpłatna czy nie. Odsetki, które
uzyska na swoim koncie czytelnik, są jego dochodem. Jeśli strony tak się
umówią, odsetki od kwoty należącej do wspólnika czytelnik może mu oddać, ale
potrzebne są w tej sprawie wyraźne uzgodnienia. W przeciwnym razie pożyczkę
będzie można uznać za nieodpłatną (taka jest jej konstrukcja w kodeksie
cywilnym).

Od takiej umowy płaci się co do zasady podatek od czynności cywilnoprawnych.
Będzie on dwuprocentowy (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych), jeśli łączna kwota pożyczek udzielonych w ciągu roku
przekroczy 1 tys. zł (art. 9 pkt 10 lit. d ustawy o podatku od czynności
cywilnoprawnych), chyba że wspólnicy są rodziną i należą do pierwszej grupy
podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn (art. 9 pkt
10 lit. c ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Kiedy bowiem
pożyczają sobie do 9057 zł np. małżonkowie, dzieci czy rodzeństwo, są
zwolnieni z podatku (art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i
darowizn).

Nie ma więc przeszkód, by przedsiębiorca legalnie przekładał własne pieniądze
z kieszeni do kieszeni.

DOBROMIŁA NIEDZIELSKA
RZECZPOSPOLITA
==========================


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

Użytkownik " Sark" <s...@N...gazeta.pl> napisał w wiadomości >
> Cytacik z Rzepy :)
> ==============================
> PIENIĄDZE MAŁEJ FIRMY

Dzieki za cytat. Ja juz nie mialem sily tego szukac.

Pozdrawiam,
Karol

do góry