Podatek liniowy w 2013 roku

Przeczytaj także: Forma opodatkowania 2013: skala podatkowa i ulga na dzieci

Podatek liniowy jest zarezerwowany dla źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej updof), tj. pozarolniczej działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej. Jest to fakultatywna forma opodatkowania uregulowana w art. 30c updof, którą mogą wybrać przedsiębiorcy zamiast opodatkowania na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.

W przypadku podatku liniowego (podobnie jak przy progresji podatkowej) opodatkowaniu podlega dochód, czyli przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania. Przedsiębiorca decydujący się na tę formę opodatkowania musi zatem prowadzić ewidencje, na podstawie których możliwe będzie prawidłowe ustalenie tego dochodu. Są to podatkowa księga przychodów i rozchodów tudzież księgi rachunkowe (przewidziane dla większych podmiotów).

Liczenie podatku
Zasady rozliczania podatku liniowego są niemalże identyczne jak w przypadku zasad ogólnych. Otóż przedsiębiorca ustala w trakcie roku dochód na podstawie prowadzonych ksiąg podatkowych (PKPiR lub księgi rachunkowe). Dochód ten następnie może pomniejszyć o zapłacone za siebie (bądź osób z nim współpracujących) składki na ubezpieczenie społeczne (o ile tych nie zaliczył wcześniej w ciężar kosztów uzyskania przychodu) oraz o wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego (przy czym to odliczenie możliwe w zeznaniu rocznym).

Od tak ustalonej podstawy opodatkowania oblicza on następnie podatek wg stałej 19% stawki podatku (nie ma tutaj progów podatkowych, czy kwoty wolnej od podatku). Podatek ten ulega obniżeniu o kwotę składki zapłaconej na powszechne ubezpieczenie zdrowotne (przy czym obniżenie z tego tytułu nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki).

Liniowiec jest obowiązany w trakcie roku do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Dokonuje tego co do zasady za okresy miesięczne do 20 dnia następnego miesiąca, przy czym mali podatnicy tudzież podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą mogą wpłacać zaliczki za okresy kwartalne (do 20. dnia miesiąca następującego po każdym takim kwartale).
Podatek ten wpłaca się w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą należnych zaliczek za poprzednie okresy rozliczeniowe (miesiące bądź kwartały).

Mogą oni także wybrać uproszczony sposób wpłacania zaliczek (czyli ich regulowanie w stałej wysokości na podstawie danych historycznych z lat poprzednich, przy czym ta forma jest zarezerwowana jedynie dla tych podmiotów, które istniały w latach wcześniejszych i wykazały dochód z tego źródła przychodu).

Wybór tej formy opodatkowania wymaga przy tym od podatnika złożenia zeznania rocznego. Właściwym jest tutaj formularz PIT-36L, który składa się do końca kwietnia następnego roku podatkowego. Zeznanie to jest przeznaczone tylko i wyłącznie dla rozliczenia dochodów opodatkowanych podatkiem liniowym (tych bowiem nie łączy się z innymi dochodami opodatkowanymi na zasadach ogólnych wg skali podatkowej).

Dokonany wybór = akceptacja konsekwencji
Opodatkowanie podatkiem liniowym ma zarówno swoje wady jak i zalety. Z jednej strony podatnik zyskuje pewność, że jego podatek nie przekroczy 19% uzyskanego dochodu (w odróżnieniu od skali podatkowej). Z drugiej jednak decydując się na tę formę opodatkowania godzi się on na zakaz stosowania większości ulg i preferencji podatkowych. Otóż przedsiębiorca, który skorzystał z dobrodziejstw podatku liniowego, traci prawo do rozliczenia się wspólnie z małżonkiem czy też w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.