Samochód osobowy z zagranicy jako środek trwały

Przeczytaj także: Budynek na cudzym gruncie jako inwestycja w obcym środku trwałym?

W przypadku sprowadzenia z zagranicy samochodu osobowego podatnik, obok zapłacenia ceny należnej zbywcy, zobowiązany jest do poniesienia szeregu dodatkowych wydatków, takich jak opłaty na jego rejestrację, opłata recyklingowa, tłumaczenia dokumentów czy podatek akcyzowy. W przypadku nabycia takiego pojazdu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, który ma stanowić środek trwały firmy, wydatki te winny powiększyć wartość początkową, od której będą naliczane odpisy amortyzacyjne.

Art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi bowiem, że amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane środkami trwałymi.

Wartością początkową środka trwałego w przypadku jego odpłatnego nabycia jest z kolei cena nabycia, przez którą rozumie się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Cena nabycia obejmuje także cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g tejże ustawy).

Aby samochód spełniał definicję środka trwałego zawartą w przytoczonym wyżej art. 22a (czyli był kompletny i zdatny do użytku), musi być dopuszczony do ruchu drogowego w Polsce. Art. 71 ust. 2 ustawy prawo o ruchu drogowym mówi natomiast, że do ruchu dopuszczone są te pojazdy, które odpowiadają określonym w tej ustawie warunkom oraz są zarejestrowane i zaopatrzone w zalegalizowane tablice rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną.

Rejestracji takiej dokonuje się natomiast m.in. na podstawie (art. 72 ust. 1 ustawy o ruchu drogowym) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym oraz dowodu wpłaty opłaty recyklingowej, o której mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.

Poniesienie powyższych wydatków jest niezbędne do zarejestrowania samochodu sprowadzonego z zagranicy. Warunkują one zatem dopuszczenie do ruchu drogowego takiego pojazdu w Polsce. Są tym samym bezpośrednio związane z zakupem tego samochodu oraz ponoszone przed przyjęciem go do używania (dopiero po zarejestrowaniu można stwierdzić, że jest on zdatny do użytku). Tym samym zwiększają jego wartość początkową, od której będą naliczane odpisy amortyzacyjne.