Gadżety z logo dla klientów a koszty firmy

Przeczytaj także: Gadżety z logo firmy a koszty podatkowe

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług hotelowo-gastronomicznych i budowlanych (budowa i remonty torów). Z uwagi na osiągane przychody jest zobowiązany prowadzić księgi handlowe. W celach reklamowych firmy zostały przygotowane zestawy reklamowe zapakowane w torbę opatrzoną w logo firmy, zawierającą drukowane materiały reklamowe, komplet długopis z ołówkiem w cenie netto 7,38 zł, ręcznik w cenie netto 60,30 zł, filiżanka ze spodkiem w cenie netto 15,00 zł. Wszystkie te rzeczy także zawierają logo firmy oraz telefony kontaktowe. Razem wartość jednego prezentu wynosi 82,68 zł. W podatku VAT jest on zaliczany do małych prezentów, w stosunku do których jest prowadzony rejestr osób otrzymujących te prezenty umożliwiający ich identyfikację. Osoby otrzymujące torby należą w części do klientów firmy, a w części do klientów potencjalnych. Są one wręczane głównie na różnych imprezach handlowych (targi i wystawy) a także podczas spotkań dwustronnych. Ich wręczanie ma na celu budowę wizerunku firmy oraz reklamowanie jej znaku towarowego. Zadano pytanie, czy wydatki na zakup takich gadżetów podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia „reprezentacji” ani „reklamy” należy – zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa – odnieść się do definicji słownikowej tych pojęć. W Słowniku Języka Polskiego PWN pojęcia te zostały zdefiniowane następująco:

Reklama:

1. działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,
2. plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Reprezentacja to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa z definicji słownikowej wynika, że na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Reklama może mieć charakter publiczny lub niepubliczny.