Samochód firmowy: AC i OC a limit kosztów

Przeczytaj także: Samochód prywatny w firmie: OC i AC a koszty podatkowe

Chodzi oczywiście tutaj o takie składki jak OC, AC czy NNW. W przypadku samochodów ciężarowych nie ma najmniejszej wątpliwości – jeżeli tylko pojazdy te są wykorzystywane w ramach prowadzonej firmy, wydatki związane z opłaceniem składek stanowią koszty uzyskania przychodu w całości, przy czym sposób odnoszenia ich w koszty jest uzależniony od prowadzonych urządzeń księgowych (księgi rachunkowe, podatkowa księga przychodów i rozchodów metodą uproszczoną bądź memoriałową).

Sytuacja się jednak trochę komplikuje w przypadku samochodów osobowych. Tutaj należy bowiem stosować art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Czy aby przepis ten ma zastosowanie do każdej składki na ubezpieczenie samochodu? Z literalnego brzmienia art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy wynika, że nie. Czytając przepis wprost dochodzimy bowiem do wniosku, że powyższe ograniczenie dotyczy jedynie składek na to ubezpieczenie samochodu, którego wysokość jest ustalana w oparciu o wartość tego samochodu, przyjętą dla celów ubezpieczenia. Składką taką jest auto-casco (AC). Z kolei wysokość składek OC i NNW nie jest uzależniona od tego, ile samochód w chwili zawarcia umowy jest wart.

Tym samym prawidłowe wydaje się być stanowisko, zgodnie z którym w stosunku do samochodów osobowych stanowiących środek trwały firmy:

• składki na obowiązkowe ubezpieczenie OC i dobrowolne ubezpieczenie NNW w całości stanowią koszt uzyskania przychodu (nie ma do nich zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy)
• składki na dobrowolne ubezpieczenie AC stanowią koszty uzyskania przychodu do wysokości limitu określonego w art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy

Przykład

Przedsiębiorca ubezpieczył samochód osobowy będący środkiem trwałym w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Było to ubezpieczenie OC, NNW oraz AC. Dla celów ubezpieczenia AC wartość samochodu została określona na 120 000 zł. Kurs sprzedaży euro ogłoszony przez NBP na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia AC wyniósł 4,05 zł.

Przedsiębiorca zaliczy do kosztów uzyskania przychodów w całości wydatek związany z opłaceniem ubezpieczeń OC i NNW. Natomiast w stosunku do ubezpieczenia AC zastosuje następującą proporcję:
(20 000 euro x 4,05 zł/euro) / 120 000 zł = 0,675 x 100% = 67,5%

Składka na ubezpieczenie AC będzie zatem kosztem uzyskania przychodów jedynie w wysokości 67,5%. Pozostała część tej składki (tj. 32,5%) nie będzie kosztem podatkowym.