Zagraniczne usługi ubezpieczeniowe z podatkiem u źródła

Przeczytaj także: Podatek u źródła od odsetek: daniny niekiedy można uniknąć

Na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako ustawa o PDOP), wypłacane na rzecz nierezydenta należności z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła w wysokości 20% przychodów.

Argumentując swoje stanowisko, organy podatkowe przywołują treść art. 805 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Powyższe, zdaniem organów podatkowych wskazuje na to, że usługa ubezpieczenia jest tożsama z usługą gwarancji, gdyż ubezpieczyciel niejako gwarantuje, że w przypadku przewidzianym w umowie ubezpieczenia, spełni określone świadczenie (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowe z 15.06.2018 r., sygn. akt: 0114-KDIP2-1.4010.164.2018.1.PW oraz z 5.09.2017 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.132.2017.1.AJ).

Należy zatem wskazać, że kwoty wypłacane z tytułu nabycia usług ubezpieczenia stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem u źródła. W świetle art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, pobór zryczałtowanego podatku u źródła dokonywany jest, co do zasady, przez podmiot wypłacający należności na rzecz zagranicznego kontrahenta. Stosownie do przywołanego przepisu, płatnik powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy od kwot stanowiących wynagrodzenie kontrahenta w dniu dokonywania wypłaty, przy czym za wypłatę uważa się wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Niemniej jednak należy podkreślić, że przepisy w tym zakresie stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (dalej jako UPO). Kwotę wypłacaną zagranicznemu ubezpieczycielowi, w myśl regulacji zawartych w większości UPO, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, należy zakwalifikować jako zysk przedsiębiorstwa, który co do zasady opodatkowany jest w państwie miejsca siedziby ubezpieczyciela, pod warunkiem, że ubezpieczyciel nie prowadzi działalności poprzez zakład położony na terenie Polski.

Zgodnie z powyższym, przedsiębiorca ma możliwość odstąpienia od poboru podatku u źródła. Należy jednak zaznaczyć, że skorzystanie z powyższej preferencji uzależnione jest od posiadania certyfikatu rezydencji zagranicznego ubezpieczyciela, aktualnego na dzień wypłaty należności.

W przypadku odstąpienia od poboru podatku u źródła, przedsiębiorca obowiązany będzie jednak do wypełnienia obowiązków sprawozdawczych, a mianowicie sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R oraz ujęcia danych o wypłacie w informacji CIT-8/O, w pozycji F.3. Jeśli natomiast nie uda się uzyskać certyfikatu rezydencji zagranicznego ubezpieczyciela i konieczny będzie pobór podatku u źródła, przedsiębiorca, oprócz wskazanych powyżej obowiązków sprawozdawczych, będzie zobowiązany również do przesłania do urzędu skarbowego informacji CIT-10Z.

Na marginesie należy dodać, że zgodnie z art. 26 ust. 1n ustawy o PDOP, dodanym do tego przepisu z dniem 1.01.2019 r., w przypadku przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu należności nie przekracza 10 000 zł w roku kalendarzowym, a informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym. Płatnik, w myśl zasad wynikających ze zmienionego art. 26 ust. 1 ustawy o PDOP, obowiązany jest do dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o PDOP, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku. wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.