Sprzedaż VAT marża na nowe środki transportu (samochody)?

Przeczytaj także: Sprzedaż VAT marża czyli towary używane w JPK_VAT z deklaracją

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca zamierza kupić samochód w celu jego dalszej odsprzedaży. Będzie to zatem towar handlowy. Samochód ten będzie jednak mieścił się w definicji nowego pojazdu - okres jego używania będzie krótszy niż 6 miesięcy bądź przebieg będzie poniżej 6 000 km. Zakup samochodu nastąpi od czynnego podatnika VAT z UE - Danii, na podstawie faktury VAT marża. Sprzedawca spełnia przepisy dla zastosowania takiej procedury powołując się na nie w treści faktury.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy będzie mógł tak nabyty samochód również sprzedać na fakturę VAT marża? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez terytorium kraju – jak wskazuje art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. HappyAlex - Fotolia.com

Nowy samochód nie jest używany

A to oznacza, że nie można do niego zastosować opodatkowania na zasadach VAT marży, nawet gdy na taki dokument kupiono go z zagranicy.

Na mocy art. 2 pkt 2 ustawy – przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 10 ustawy – przez nowe środki transportu – rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów:
a. pojazdy lądowe napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowata, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta,
b. jednostki pływające o długości większej niż 7,5 metra, jeżeli były używane nie dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem statków morskich, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1; za moment dopuszczenia do użytku jednostki pływającej uznaje się dzień, w którym została ona wydana przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym została po raz pierwszy użyta dla celów demonstracyjnych przez producenta,
c. statki powietrzne o maksymalnej masie startowej większej niż 1550 kilogramów, jeżeli były używane nie dłużej niż 40 godzin roboczych lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem środków transportu lotniczego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 6; za moment dopuszczenia do użytku statku powietrznego uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą (art. 2 pkt 11 ustawy). (...)

Procedura ta uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale XII ustawy Rozdziale 4 „Szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków”. Zaznaczyć należy, że wszystkie definicje zawarte w art. 120 ust. 1 ustawy – w tym definicja towarów używanych – zostały stworzone jedynie na użytek tego przepisu.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Stosownie do powyższego przepisu, towarami używanymi są ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie. Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą podmiot dokonujący sprzedaży otrzymuje od nabywcy.

Na mocy art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:
1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Należy wskazać, że nowe środki transportu, o których mowa w art. 2 pkt 10 ustawy mieszczą się w definicji towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Regulacje ustawy dotyczące procedury marży stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego. I tak, zgodnie z art. 313 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą – w odniesieniu do dostaw towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków dokonywanych przez podatników -pośredników, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną dotyczącą opodatkowania marży uzyskanej przez takiego podatnika-pośrednika zgodnie z przepisami niniejszej podsekcji.

W myśl art. 313 ust. 2 Dyrektywy – do czasu wprowadzenia przepisów ostatecznych, o których mowa w art. 402, procedura przewidziana w ust. 1 niniejszego artykułu nie ma zastosowania do dostaw nowych środków transportu dokonywanych na warunkach przewidzianych w art. 138 ust. 1 i ust. 2 lit. a).

Jak stanowi art. 2 ust. 2 Dyrektywy:
a. Do celów ust. 1 lit. b) pkt (ii) „środki transportu” oznaczają następujące środki transportu, przeznaczone do przewozu osób lub towarów:
i. lądowe pojazdy silnikowe, o pojemności silnika przekraczającej 48 centymetrów sześciennych lub których moc przekracza 7,2 kilowata;
ii. jednostki pływające o długości przekraczającej 7,5 metra, z wyjątkiem jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub jednostek pływających przeznaczonych do celów handlowych, przemysłowych lub rybołówstwa oraz do celów ratowniczych i udzielania pomocy na morzu, jak również jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego;
iii. statki powietrzne, których masa startowa przekracza 1 550 kilogramów, z wyjątkiem statków powietrznych używanych przez linie lotnicze zajmujące się głównie odpłatnym przewozem na trasach międzynarodowych.
b. Powyższe środki transportu są uważane za „nowe” w następujących przypadkach:
i. dla lądowych pojazdów silnikowych, w przypadku gdy dostawa odbywa się w terminie sześciu miesięcy od daty ich pierwszego oddania do użytku lub gdy pojazd przejechał nie więcej niż 6 000 km;
ii. dla jednostek pływających, w przypadku gdy dostawa odbywa się w terminie trzech miesięcy od daty ich pierwszego oddania do użytku lub gdy jednostka pływająca nie przepłynęła więcej niż 100 godzin;
iii. dla statków powietrznych, w przypadku gdy dostawa odbywa się w terminie trzech miesięcy od daty ich pierwszego oddania do użytku lub gdy całkowity czas lotów wynosi nie więcej niż 40 godzin.
c. Państwa członkowskie określają warunki, na podstawie których dane, o których mowa w lit. b), mogą zostać stwierdzone.

Natomiast stosownie do art. 138 ust. 1 Dyrektywy – państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

Z powyższych przepisów Dyrektywy wynika, że procedura marży nie ma zastosowania do dostawy nowych środków transportu, które są wysyłane lub transportowane do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika. Należy zatem stwierdzić, że podatnik podatku VAT z Danii nie będzie miał prawa do zastosowania procedury marży przy dokonywaniu sprzedaży nowego środka transportu na rzecz Wnioskodawcy.

Odnosząc się do możliwości zastosowania procedury marży do zakupionego przez Wnioskodawcę nowego środka transportu, należy zauważyć, że katalog zawarty w art. 120 ust. 10 ustawy jest katalogiem zamkniętym. A zatem, jest to wyliczenie wszystkich możliwych sposobów nabycia towaru używanego, które upoważniają do zastosowania opodatkowania na zasadzie marży dalszej sprzedaży nabytego towaru używanego. Tym samym, gdy Wnioskodawca zakupi towar używany (w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy) od podmiotu innego niż wymieniony w art. 120 ust. 10 ustawy, nie będzie uprawniony do zastosowania procedury marży do jego odsprzedaży.

Jak wynika z powołanego art. 120 ust. 10 pkt 5 ustawy, procedura opodatkowania marży dotyczy dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

W przedmiotowej sprawie podatnik podatku VAT z Danii, od którego Wnioskodawca dokonana nabycia nowego środka transportu błędnie zastosuje do transakcji sprzedaży tego samochodu procedurę szczególną dotyczącą opodatkowania marży, ponieważ jak wynika z powołanego art. 313 ust. 2 Dyrektywy, dla czynności tej nie ma zastosowania procedura marży. Wobec powyższego dostawa ta zostanie opodatkowania przez dostawcę niezgodnie z przepisami regulującymi procedurę marży.

Zatem Wnioskodawca nabędzie nowy środek transportu (samochód) od podmiotu innego niż wymieniony w art. 120 ust. 10 ustawy, a w konsekwencji nie będzie miał on prawa do zastosowania procedury marży przy jego odsprzedaży.

Reasumując, nabywając od podatnika duńskiego nowy środek transportu, przy którego sprzedaży nie można stosować procedury marży, Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać dalszej jego odsprzedaży, stosując tę procedurę (faktura VAT marża, nie naliczając podatku VAT). Natomiast to, że podatnik duński wystawi fakturę na zasadach marży (dokument, na którym brak będzie wykazania stawki i wartości podatku VAT, posiadający adnotację o zastosowaniu procedury VAT marży z powołaniem na przepisy obowiązujące na terytorium Danii) nie oznacza, że spełnia warunki do stosowania tej procedury przy sprzedaży nowego środka transportu. (...)”

Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów