Długi spadkowe: 5 lat na wydanie decyzji o odpowiedzialności podatkowej

Przeczytaj także: Przyjęcie spadku a odpowiedzialność za podatnika

W dniu 23 maja 2016r. NSA w Warszawie w składzie 7 sędziów podjął uchwałę, zgodnie z którą do decyzji o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy nie stosuje się art. 68 § 1 ustawy ordynacja podatkowa (w skrócie o.p.). Zapytasz zapewne, co to może oznaczać dla Ciebie. Otóż przedmiotem rozważań było ustalenie, czy decyzja o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy ma charakter konstytutywny czy deklaratoryjny, a zatem czy w wyniku tej decyzji określa się, bądź ustala zobowiązanie podatkowe spadkobiercy.

Prezes NSA podniósł, że analiza orzecznictwa sądów administracyjnych pozwala uznać, że w tym zakresie wykształciły się dwa odmienne stanowiska.

Zgodnie z pierwszą linią orzeczniczą sporna decyzja ma charakter konstytutywny, a zatem odnosi się do niej art. 68 § 1 o.p. W wyrokach reprezentujących tę linię orzeczniczą podkreśla się to, że decyzja, o której mowa w art. 100 § 1-3 o.p. nie może być decyzją deklaratoryjną, albowiem w świetle uchwały siedmiu sędziów NSA z dnia 27 września 1999 r., FPS 6/99, ONSA 2000, Nr 1, poz. 1 decyzje tego rodzaju wydaje się w sprawach, w których adresat decyzji był (uprzednio) prawnie zobowiązany, samodzielnie obliczyć wysokość podatku i w określonym terminie podatek ten zapłacić.


Natomiast drugie stanowisko prezentowane przez wojewódzkie sądy administracyjne wskazuje, że decyzja o odpowiedzialności spadkobiercy ma charakter deklaratoryjny co oznacza, że może być wydana do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Ostatecznie NSA w składzie 7 sędziów opowiedziało się za charakterem deklaratoryjnym omawianej decyzji , w pierwszej kolejności wyjaśnił jednak że: Podnosi się, że akty konstytutywne to akty „za pomocą których kompetentny organ na mocy przyznanej mu ustawowo władzy tworzy, zmienia lub uchyla stosunki prawne”. Zatem są to akty działające „dopiero od chwili swego skutecznego wydania, a więc właśnie od chwili ich wydania (ex nunc), co oznacza, że działają na przyszłość”. Tworzą one nowe obowiązki i przyznają uprawnienia. Z kolei akty deklaratoryjne to akty, jak pisze K. Ziemski, „które na mocy orzeczniczego subsumowania w wiążący sposób przyporządkowują poszczególne stosunki pod określone normy prawne, a zatem takie, które władczo stwierdzają stosunki prawne, przy czym skuteczność prawna tych aktów jest zasadniczo cofnięta do punktu czasowego powstania (względnie: stwierdzenia) istniejącego stosunku prawnego, co w konsekwencji pozwala na przyjęcie tezy, iż akty te działają ex tunc”.

„to przepisy art. 1034 § 2 i art. 1081 k.c. oraz art. 98 § 1 i 2 pkt 1-7 o.p. tę odpowiedzialność określają, a nie organ podatkowy, zaś decyzje o których mowa w art. 100 § 1-2 o.p. ją tylko określają, stwierdzają. Przyjęcie poglądu, że tę odpowiedzialność (a nie zakres) ustala organ podatkowy byłoby rażącym naruszeniem powyższych przepisów prawa.”

Skoro decyzja z art. 100 § 1-2a) o.p. nie kreuje zobowiązania podatkowego spadkobiercy, ani też jego zobowiązania, to przez pryzmat powyższych wyjaśnień należy zastanowić się jaki charakter ma decyzja o zakresie odpowiedzialności spadkobiercy. Jest to decyzja deklaratoryjna. Zasadnie bowiem wywiodła A. Olesińska, że: „Należność za którą odpowiada spadkobierca nie ma samoistnego charakteru prawnego. Mimo objęcia jej specyficzną decyzją o odpowiedzialności spadkobiercy, pozostaje ona zobowiązaniem podatkowym podatnika, które przedawnia się na zasadach ogólnych w drodze doręczenia decyzji o zakresie odpowiedzialności wydanej na podstawie art. 100 § 1 o.p. Nie wpływa zatem na sposób liczenia przedawnienia wynikającego z tej decyzji”.

Konkludując decyzja o odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe jest decyzją o charakterze deklaratoryjnym, a zatem może być wydawana w ciągu 5 lat tj. do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego.