Obliczenie zaliczki na podatek gdy własna firma i spółka cywilna

Przeczytaj także: Jak obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy przy stawce liniowej?

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko, na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Od stycznia 2015 r. jest dodatkowo wspólnikiem spółki cywilnej. Dochód z prowadzonych działalności jest ustalany na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nadto na ten rok wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem liniowym. Wnioskodawca zadał pytanie, w jaki sposób powinien ustalić zaliczkę na podatek w przypadku gdy jedna firma przynosi dochód, a druga (spółka cywilna) stratę? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(...) Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przy czym, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (art. 5b ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. BillionPhotos.com - Fotolia.com

Obliczenie zaliczki na podatek

Podatnik, który prowadzi działalność gospodarczą w różnych formach, przy ustalaniu zaliczki na podatek nie odejmuje od dochodu z jednej działalności straty poniesionej na drugiej. Powinien on zsumować wszystkie przychody i koszty ich uzyskania i od tych sum ustalić dochód i wysokość zaliczki na podatek dochodowy.

Przydatne narzędzia:
- Kalkulator zaliczki na podatek – skala podatkowa
- kalkulator zaliczki na podatek liniowy

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną, oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (art. 5a pkt 26 ww. ustawy).

Spółka cywilna jest osobową spółką uregulowaną przepisami kodeksu cywilnego i nie posiada zdolności prawnej. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka lecz jej poszczególni wspólnicy. To wspólnicy spółki cywilnej, będący osobami fizycznymi, z tytułu prowadzenia działalności w formie tej spółki, uzyskują, co do zasady, przychody ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i tym samym wspólnicy tej spółki, a nie spółka cywilna, zobowiązani są do opodatkowania uzyskanych z tej spółki dochodów oraz rozliczania strat. W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód (poniesioną stratę) z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza należny podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast w myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W myśl natomiast art. 24 ust. 2 tej ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.