Współwłasność samochodu a koszty uzyskania przychodu

Przeczytaj także: Środki trwałe: współwłasność a koszty eksploatacji

Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której wykorzystuje samochód, którego jest współwłaścicielem w 50%. Pozostałe 50% należy do jego ojca. Jest to samochód ciężarowy o ładowności 1100 kg, z 3 miejscami do siedzenia. Dla samochodu zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne, na podstawie którego w dowodzie rejestracyjnym znalazła się adnotacja VAT-1A. Wskazany pojazd stanowi jedyny środek lokomocji wnioskodawcy i będzie przez niego wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej firmy. Ojciec wykorzystuje ten samochód na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca nabył udział we współwłasności pojazdu na podstawie umowy darowizny. Samochód ten stanowi środek trwały jego firmy. Wnioskodawca zadał pytanie, czy słusznie uznał pojazd za swój środek trwały i może go amortyzować oraz czy wydatki z nim związane, a także w jakiej części, może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kliknij, aby powiekszyć

fot. Antrey - Fotolia.com

Samochód

Podatnik ma prawo zaliczać w całości w ciężar kosztów firmy wydatki na paliwo, przeglądy, naprawy czy części do samochodu stanowiącego jego współwłasność, a uznanego za środek trwały prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.(…)

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie wg zasad określonych w art. 22a – 22o tej ustawy.

Przepis art. 22a ust. 1 tej ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.