Podatek od nieruchomości gdy decyzja o rozbiórce budynku

Przeczytaj także: Podatek od nieruchomości: podatnikami wspólnicy spółki cywilnej

Czy uprawnienie do zaprzestania opłacania podatku daje tutaj decyzja wydana przez nadzór budowlany o rozbiórce budynku? Wydaje się że nie.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych, regulująca m.in. podatek od nieruchomości, w zakresie definicji budynku mówi jedynie, że jest to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Co się z kolei tyczy samego podatku, art. 6 mówi, iż obowiązek podatkowy powstaje tutaj od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstały okoliczności uzasadniające powstanie tego obowiązku.
Jeżeli taką okolicznością jest istnienie budynku lub jego części, obowiązek ten powstaje od początku roku następującego po tym, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budynku bądź jego części przed ostatecznym wykończeniem.

W zakresie zaprzestania opłacania podatku od nieruchomości, przytoczony przepis wskazuje zaś, że obowiązek podatkowy wygasa z upływem miesiąca, w którym ustały okoliczności uzasadniające ten obowiązek. Gdy obowiązek podatkowy powstał bądź wygasł w trakcie roku, podatek za ten rok ustala się proporcjonalnie do liczby miesięcy, w których obowiązek ten istniał.

Przytoczone regulacje mówią w związku z tym, ze warunkiem opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynku (a także i budowli) jest jego fizyczne istnienie. Musi on przy tym zawierać określone elementy (jak fundament, ściany, dach). Dopóki dany obiekt budowlany zawiera te elementy, podlega opodatkowaniu. Nie zmienia tego podjęta przez właściciela decyzja o rozbiórce, czy wykreślenie z ksiąg, a także decyzja nadzoru budowlanego o rozbiórce.

Niemniej uzyskanie pozwolenia na rozbiórkę firmowej nieruchomości wydaje się uprawniać do jej „przekwalifikowania”.

Należy bowiem pamiętać, że ustawodawca różnicuje stawki podatku od tego, z jaką nieruchomością mamy do czynienia i jakim celom ona służy. Najwyższy podatek płacą przedsiębiorcy od nieruchomości wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Stosunkowo nisko opodatkowane są budynki mieszkalne, zaś nieruchomości „inne” zostały wypośrodkowane pomiędzy nimi (w zakresie stawek podatku).

I tak ustawa o podatkach i opłatach lokalnych mówi, że grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych, a także z wyjątkiem tych przypadków, gdy przedmiot opodatkowania nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych (art. 1a pkt 3 ustawy).

Decyzja o rozbiórce mówi zaś z reguły, że stan budynku jest na tyle zły, że nie nadaje się on do użytkowania. Budynku takiego nie można w ogóle użytkować, a więc także nie można w nim prowadzić działalności gospodarczej. Ma on zatem takie cechy, które uzasadniają wyłączenie go spod pojęcia „budynków związanych z działalnością gospodarczą” (jako że działalność nie może być w nim prowadzona z uwagi na stan techniczny) i przyporządkowanie do kategorii „budynków pozostałych”. To z kolei oznacza niższą stawkę podatku od nieruchomości.