Zagraniczne usługi doradcze z podatkiem u źródła?

Przeczytaj także: Podatek dochodowy: jak długo ważny jest certyfikat rezydencji?

Przykładami są tutaj m.in. usługi doradcze, księgowe, badania rynku, prawne czy reklamowe. Jak bowiem mówi art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 (a więc tzw. nierezydentów), przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów

Analogiczne regulacje znalazły się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy). Co za tym idzie, jeżeli wskazane wyżej czynności wykonuje na rzecz polskiej firmy podmiot zagraniczny, co do zasady wypłacone mu wynagrodzenie będzie obarczone 20% podatkiem u źródła (do poboru i odprowadzenia którego obowiązana jest polska firma będąca dla tej czynności płatnikiem, o czym z kolei mówi art. 26 ust. 1 updop i odpowiednio art. 41 ust. 4 updof). Nie oznacza to jednak, że w każdym przypadku wykonywania tego typu czynności i wypłacenia wynagrodzenia podatek u źródła trzeba pobrać.

Nie można bowiem zapominać, iż w przypadku dochodów uzyskiwanych przez podmioty zagraniczne, możliwość ich opodatkowana w Polsce może zostać ograniczona przez treść odpowiedniej umowy o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu zawartej przez Polskę z krajem miejsca zamieszkania lub siedziby usługodawcy.

I tak przykładowo zgodnie z przepisami Konwencji z 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. nr 250, poz. 1840) zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim umawiającym się państwie działalność poprzez położony tam zakład (czyli, mówiąc w uproszczeniu, poprzez umiejscowioną w tym drugim państwie stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność danego przedsiębiorstwa).

Podobne zapisy zawiera Umowa z dnia 14.05.2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90). Tutaj warto wspomnieć, iż umowa ta wprost wskazuje, że dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu (gdzie określenie to obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów) albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim umawiającym się państwie, w celu wykonywania swej działalności.

Jeżeli zatem przykładowo firma polska korzysta z usług doradczych firmy brytyjskiej (gdy firma ta nie ma w Polsce zakładu), wypłacone z tego tytułu wynagrodzenie, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego podatkowania, będzie podlegać opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii.

Aby jednak z powyższej preferencji (polegającej na nie pobieraniu podatku u źródła) skorzystać, konieczne jest spełnienie dodatkowych obwarowań nałożonych przez prawo polskie (obowiązki te nie wynikają z zawartych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania). Otóż polskie ustawy o podatkach dochodowych zastrzegają, że aby z preferencji wynikających z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania skorzystać, polska firma musi posiadać certyfikat rezydencji podatnika zagranicznego (a więc zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika, a więc wydany np. przez odpowiedni organ administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii).